Polderen in Westland

Nederland is gelukkig een democratie. Ik heb van huis uit meegekregen dat ik gebruik moet maken van mijn stemrecht. Ik heb dat trouw gedaan voor elke verkiezingen. Of het nu het Europees Parlement of de waterschappen was.

Pas toen ik bij de Unie van Waterschappen ging werken kwam ik in gesprek met parlementsleden en bestuurders. Toen heb ik het Huis van Thorbecke pas echt leren kennen. In hoofdlijnen werken de gemeenten, provincies en het Rijk met Eerste en Tweede Kamer nog precies zoals de liberaal Thorbecke het in 1848 heeft bedacht. Ook vorige week ben ik weer naar de stembus geweest. Het was rustig op het stembureau, terwijl de Ter Haarlaan volstroomde met ouders die hun kinderen van school kwamen halen. Slechts 50% van de stemgerechtigden kwamen naar de stembus. In Westland was het nog ietsje meer.

Toen ik naar de universiteit ging zei een docent bij het eerste college, kijk rechts en kijk links en weet dat één van de twee of jijzelf er volgend jaar niet meer bij bent. Nu stond ik op het schoolplein te denken wie rechts en mogelijk ook links van mij zijn stemrecht niet heeft gebruikt. En waarom niet?

Uit onderzoek blijkt dat niet-stemmers geen idee hebben op wie ze moesten stemmen, geen vertrouwen of geen interesse in de politiek hebben. De vraag is of ze dan wel blij zijn met deze verkiezingsuitslag.

Voor de komende vier jaar is de stoelverdeling in de gemeenteraad bekend. Er zijn wel 10 partijen gekozen. En met 10 partijen in de raad moeten ze altijd samenwerken om een meerderheidsbesluit te kunnen nemen: polderen dus. En dat is niet voor niets een Nederlands woord. Samenwerken met elkaar om plannen uit de verkiezingsprogramma’s te verwezenlijken voor een mooier Westland. Ook voor de niet-stemmers in onze gemeente.